இடம்பெயர்ந்த இலங்கை வடக்கு முஸ்லிம்கள்
By Sri Lanka Guardian •ஆகஸ்ட் 12, 2011 •A.R.M. இம்தியாஸ் கலாச்சார அம்சம் வரலாறு
சிறப்பு சிக்கல்கள் மற்றும் எதிர்காலம்
ஏஆர்எம் இம்தியாஸ் (கோயில் பல்கலைக்கழகம், அமெரிக்கா) & எம்.சி.எம்.இக்பால் (இலங்கை சிவில் சேவை (ஓய்வு))
(ஆகஸ்ட் 12, கொழும்பு, இலங்கை கார்டியன்) மார்ச் 1990 இல் விடுதலைப் புலிகள் யாழ்ப்பாணக் கோட்டையைச் சுற்றி வளைத்தனர், செப்டம்பர் 1990 இல் அவர்கள் யாழ்ப்பாணக் குடாநாட்டைக் கைப்பற்றுவதில் வெற்றி பெற்றனர். இதனைத் தொடர்ந்து 1990 ஆம் ஆண்டு ஒக்டோபர் மாதம் வடக்கில் உள்ள அனைத்து மாவட்டங்களிலிருந்தும் முஸ்லிம்கள் வெளியேற்றப்பட்டனர், எனினும் வடமாகாண முஸ்லிம்கள் வடமாகாணத் தமிழர்களுடன் நல்லுறவைக் கொண்டிருந்தனர். வடக்கு முஸ்லிம்களில் ஒரு பகுதியினர் புலிகளின் பரந்த பிரிவினைவாத நிகழ்ச்சி நிரல் குறித்து கடுமையான எதிர்ப்புகளை கொண்டிருந்த போதிலும், புலிகளுடனும் தந்திரோபாய புரிதலைக் கொண்டிருந்தனர்.
வெளியேற்றம் பற்றி நெசியா இவ்வாறு கூறுகிறார்:
புலிகளின் உள்ளூர் தலைமையின் கொடூரத்தைப் பொறுத்து பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு விதிக்கப்பட்ட கட்டுப்பாடுகளின் விவரங்கள் இடத்திற்கு இடம் மாறுபடும், ஆனால் வெளியேற்றப்பட்டவர்கள் எங்கும் தங்கள் சொத்துக்களை விற்கவோ, மாற்றவோ அல்லது பாதுகாக்கவோ அல்லது அப்புறப்படுத்தவோ அல்லது தம்முடன் எடுத்துச் செல்லவோ முடியவில்லை. பணம் அல்லது பிற அசையும் உடைமைகள். மக்களை வெளியேற்றிய நிகழ்வு விரைவாகவும், இரக்கமற்ற செயல்திறனுடனும் மேற்கொள்ளப்பட்டது, எதிர்ப்புகள் இன்றி இந்த வெளியேற்றம் நடந்தது.
வெளியேற்றம் இடம்பெற்ற போது இலங்கை முஸ்லிம்களின் தலைவர்கள் நிகழ்வுகளை ஊமையாக அவதானித்திருந்தனர். அவர்கள் மத்தியில் வாழ்ந்த முஸ்லிம்கள் மீதான இந்த சீற்றத்தை அரசாங்கம் தலையிட்டு தடுத்து நிறுத்த அவர்களால் முடியவில்லை. சுமார் 72,000 பேர் உயிரைக் காப்பாற்றிக் கொண்டு புத்தளம் மாவட்டத்தில் அவசரமாக நிறுவப்பட்ட அகதிகள் முகாம்களில் தங்க வேண்டியிருந்தது. மற்ற முகாம்கள் மெதவாச்சியா, அனுராதபுரம், குருநாகல், கொழும்பு, நீர்கொழும்பு, பாணந்துறை மற்றும் இன்னும் சில இடங்களில் நிறுவப்பட்டன. இந்த முஸ்லீம்கள் மீது எவ்வளவு சீற்றம் இழைக்கப்பட்டாலும், அவர்களில் பெரும்பான்மையானவர்கள் தமிழர்கள் மீது எந்த பகைமையையும் கொண்டிருக்கவில்லை. மாறாக அவர்களின் அவல நிலைக்கு புலிகள் மீது பழி சுமத்துகின்றனர்.
1990 இல் வெளியேற்றப்பட்ட முஸ்லிம்களின் எண்ணிக்கையை கீழே உள்ள அட்டவணையில் காண்க.
இடப்பெயர்ச்சிக்கு பின்னால்
வடமாவட்டங்களில் இருந்து வெளியேற்றப்பட்ட சில முஸ்லிம்கள் லாரிகளில் ஒரு குறிப்பிட்ட புள்ளி வரை கொண்டு செல்லப்பட்டனர். மற்றவர்கள் நீண்ட தூரம் நடக்க வேண்டியிருந்தது. மன்னாரில் இருந்து வந்தவர்கள் புத்தளம் மாவட்டத்தில் உள்ள கல்பிட்டிக்கு செல்ல உள்ளூர் மீனவர்களின் படகுகளில் ஏறுவதற்கு தங்கள் முறை காத்திருக்க வேண்டியிருந்தது. வெளியேற்றப்பட்ட முஸ்லீம்கள் தங்களுக்கு அனுதாபம் கொண்ட உள்ளூர் முஸ்லிம்கள் செறிந்து வாழும் பகுதிகளை அடைந்தபோது,அவர்கள் அத்தகைய பகுதிகளில் வசிக்க முடிவு செய்தனர். சில இடங்களில் கொட்டகைகள் போடப்பட்டன. புத்தளம் குருநாகல் வீதியிலுள்ள எண்ணெய் ஆலை முகாமில் இருந்ததைப் போன்று ஏனைய இடங்களில் கைவிடப்பட்ட கட்டிடங்கள் அவர்கள் ஆக்கிரமிக்கக் கிடைக்கப்பெற்றன. உள்ளூர் முஸ்லிம்களின் தென்னந்தோப்புகளின் பரந்த பகுதிகள் இடம்பெயர்ந்த முஸ்லிம்களின் ஆக்கிரமிப்பிற்காக கிடைக்கப்பெற்றன. கொழும்பில் புஞ்சி பொரளையில் உள்ள சனசமூக நிலையத்திலும் மட்டக்குளிய காக்கை தீவில் உள்ள அரச கட்டிடத்திலும் தங்க வைக்கப்பட்டனர். அந்தந்த மாவட்டங்களின் அரசாங்க அதிபர், அந்தந்தப் பகுதிகளில் வசிக்க வந்தவர்களை உள்நாட்டில் இடம்பெயர்ந்த நபர்களாகக் கணக்கிட்டு, புள்ளிவிவரங்களை அத்தியாவசிய சேவைகள் ஆணையாளர் நாயகத்திற்குக் கிடைக்கச் செய்தார், அவர் அவர்களுக்கு உலர் உணவுகளை வழங்க ஏற்பாடு செய்தார்.
ஆரம்பத்தில் புத்தளம் மாவட்டத்தில் மட்டும் புத்தளம் கொழும்பு வீதியில் கல்பிட்டியிலிருந்து புதுக்குடியிருப்பு வரை 113 அகதிகள் முகாம்கள் இருந்தன. ஆரம்பத்தில் பெரும்பாலான குடும்பங்கள் வாழ்வதற்கு ஓலைக் குடிசைகள் வழங்கப்பட்டன. ஓலைக் குடிசைகள் செஞ்சிலுவை சங்கத்தால் வழக்கமான அடிப்படையில் மாற்றப்பட்டன, அதே நேரத்தில் FORUT, சேவ் தி சில்ட்ரன்ஸ் ஃபண்ட், OXFAM, UNICEF, UNHCR மற்றும் கிராமப்புற மேம்பாட்டு அறக்கட்டளை, சமூக மேம்பாட்டு நிதி, ஒருங்கிணைந்த தன்னார்வ சேவை அமைப்பு, மனிதாபிமான முகமைகளின் கூட்டமைப்பு, சர்வோதயா, சர்வீஸ் சிவில் இன்டர்நேஷனல், இத்தாலிய ஹெல்த் கார்ப்பரேஷன், முஸ்லீம்மார்ட் போன்ற உள்ளூர் தன்னார்வ தொண்டு நிறுவனங்கள் பிற சேவைகளை வழங்கின. அவர்களுக்கு வழங்கப்படும் சேவைகளில் சமையல் பாத்திரங்கள் வழங்குதல், சுகாதார வசதிகள் மற்றும் ஆடைகள் வழங்குதல், மருத்துவ கிளினிக்குகள் நடத்துதல், தண்ணீர் வழங்குதல், முன்பள்ளிகள் போன்றவை அடங்கும். உலக உணவுத் திட்டத்தின் உதவியுடன் அரசாங்கம் தொடர்ந்து உலர் உணவுகளை வழங்கி வருகிறது.
பெரும்பாலான வீடுகள் ஒரு குடும்பம் வாழ்வதற்கு போதுமானதாக இல்லை. ஓலைக் குடிசைகளின் கூரைகள் அடிக்கடி கசிந்து கொண்டிருந்தன. தன்னார்வ தொண்டு நிறுவனங்கள் வழங்கிய விரிப்பில் அகதிகள் தரையில் படுக்க வேண்டியிருந்தது. மழைக்காலத்தில் தரைகள் ஈரமாகிவிட்டதால், வேறு வழியில்லை. கொழும்பில் உள்ள மையங்களிலும், புத்தளம் குருநாகல் வீதியிலுள்ள எண்ணெய் ஆலை முகாமிலும் தற்போதுள்ள கட்டிடங்களில் அமைந்துள்ள வீடுகளில், அறைகள் கன்னி பேக்குகளைப் பயன்படுத்தி பிரிக்கப்பட்டன, எந்த தனியுரிமையும் இல்லை. புத்தளத்தில், உப்பளத்திற்கு அருகில் உள்ள அகதிகள் முகாம்மொன்றின் இருந்த அனைத்து குடிசைகளும் தீயில் எரிந்து நாசமானதுடன், அகதிகள் பாதுகாப்பின் காரணமாக மரணத்திலிருந்து மாத்திரம் தப்பினர். சுகாதாரம், தண்ணீர் மற்றும் சுகாதாரப் பிரச்சனைகள் பரவி வருகின்றன. அரசாங்கம் வாரந்தோறும் வழங்கப்படும் உலர் உணவுப் பொருட்கள் பெரும்பாலும் அளவு மற்றும் தரம் குறைந்ததாகவே இருந்தது.
ஒவ்வொரு முகாமிலும் உள்ள அகதிகள் ஒரு முகாம் தலைவரைத் தேர்ந்தெடுக்க வேண்டும், அவருடைய முகாமில் உள்ள அகதிகளுக்குச் சென்றடையும் சேவைகளைக் கண்காணிப்பது அவருடைய கடமையாகும். முகாமின் பெயர், அதில் உள்ள அகதிகளின் எண்ணிக்கை, பாலினத்தின் அடிப்படையில் வகைப்படுத்தப்பட்ட மற்றும் அதில் எத்தனை குழந்தைகள் உள்ளனர் என்பது போன்ற தகவல்களை முகாமின் நுழைவாயிலுக்கு அருகிலுள்ள ஒரு முக்கிய இடத்தில் அவர்கள் காட்ட வேண்டும். சில முகாம்களில் பெண்கள் குழுக்களும் இருந்தன, அவர்கள் தங்களை சிக்கன சங்கங்களாக ஒழுங்கமைத்து தங்கள் முகாம்களில் முன்பள்ளிகளுக்கு ஏற்பாடு செய்தனர். ஒவ்வொரு முகாமிலும் தொழுகைக்கு பயன்படுத்த இடம் ஒதுக்கப்பட்டது.
ஆரம்பத்தில் இடம்பெயர்ந்த முஸ்லிம்களுக்கு உதவுவதற்கு அமைப்புகளின் வருகை இருந்தது. பல நிறுவனங்கள் சிக்கனம், சுகாதாரம், சுகாதாரம் மற்றும் சுகாதாரம் போன்ற விஷயங்களில் முறையான விழிப்புணர்வு பயிற்சி நிகழ்ச்சிகளை நடத்தி அவர்களின் வாழ்க்கைத் தரத்தை உயர்த்த முயற்சித்தன. சில நிறுவனங்கள் சுயதொழில் நடவடிக்கைகளில் ஈடுபட ஊக்குவிப்பதற்காக நிதியும் வழங்கின. இடம்பெயர்ந்த முஸ்லீம்களுக்கு பல நிறுவனங்கள் உதவி செய்த போதிலும், இந்த முகாம்களில் உள்ள கைதிகள் அரசு அல்லது தன்னார்வ தொண்டு நிறுவனங்களால் வழங்கப்படும் உதவிகளில் திருப்தி அடையவில்லை.
இறுதியில், இடம்பெயர்ந்த முஸ்லிம்களில் பெரும்பாலோர், தங்களைத் தன்னிறைவுபடுத்தும் நடவடிக்கைகளில் ஈடுபடாமல், அரசு மற்றும் தன்னார்வ தொண்டு நிறுவனங்களால் வழங்கப்படும் நிவாரணங்களைச் சார்ந்து இருப்பது கண்டறியப்பட்டது. அகதிகள் முகாம்களை பார்ப்பதற்கோ அல்லது அங்கு யாரையாவது சந்திப்பதற்கோ வாகனத்தில் வரும் எந்தப் பார்வையாளரையும், பார்வையாளர்கள் தங்களுக்குக் கொடுப்பதற்காக எதையாவது கொண்டு வருவார் என்று எதிர்பார்த்த அகதிகளாலும் அவர்களது குழந்தைகளாலும் முற்றுகையிடப்படும் ஒரு காலம் இருந்தது. அகதிகள் முகாம்மொன்றின் அகதிகளுக்கு விநியோகிப்பதற்காக கொழும்பில் வசிப்பவர்களிடமிருந்து சேகரிக்கப்பட்ட பயன்படுத்தப்பட்ட ஆடைகளை வாகனத்தில் ஏற்றிக்கொண்டு விஜயம் செய்தனர். அகதிகள் அனைவரும் வாகனத்தை பெருமளவில் சுற்றி வளைத்ததால் அவற்றை விநியோகிக்க முடியாத நிலை காணப்பட்டது.
இந்த அகதிகள் முகாம்களில் உள்ள சில அகதிகள் பின்னர் முகாம்களை விட்டு வெளியேறி நண்பர்களுடன் அல்லது உள்ளூர் பகுதிகளில் தெரிந்த நபர்களுடன் வாழ முடிந்தது, மேலும் சிலர் வாடகை வீடுகளிலோ அல்லது தாங்கள் வாங்கிய வீடுகளிலோ வாழ முடிந்தது. கடந்த பல வருடங்களாக அவர்களின் வருமானம்.
காலம் செல்லச் செல்ல, இடம்பெயர்ந்த முஸ்லிம்கள் இவ்வளவு காலம் தங்கள் பிரதேசங்களில் தொடர்ந்து வாழ்வார்கள் என்று எதிர்பார்க்காத புத்தளம் பிரதேச முஸ்லிம்களுடனான அவர்களது உறவில் விரிசல் ஏற்பட்டது. இடம்பெயர்ந்த முஸ்லிம்களை வெறித்தனத்துடன் பார்க்க ஆரம்பித்தார்கள். அவர்களுக்கிடையே சிறு சிறு தகராறுகள் ஏற்படுவது சகஜமானது.
மாவட்டத்தில் பல பகுதிகளில் இடம்பெயர்ந்த முஸ்லிம்கள் உள்ளூர் முஸ்லிம்களை விட அதிகமாக உள்ளனர். குறிப்பாக கல்பிட்டி, நுரைச்சோலை, பாலாவி, மதுரங்குளி, ஆலம்குடா மற்றும் உப்பளத்தை சுற்றியுள்ள கிராமங்களில் இது மிகவும் அதிகமாக இருந்தது. புத்தளம் நகரத்தில் கூட உள்ளூர் முஸ்லிம்களின் எண்ணிக்கை கிட்டத்தட்ட சமமாக இருந்தது. இதன் விளைவாக புத்தளத்தில் உள்ள உள்கட்டமைப்பு வசதிகளை இடம்பெயர்ந்த முஸ்லிம்களுடன் உள்ளூர்வாசிகள் பகிர்ந்து கொள்ள வேண்டிய நிலை ஏற்பட்டது.
குறைந்த கூலிக்கு வேலை செய்யத் தயாராக இருந்த இடம்பெயர்ந்த முஸ்லிம்கள் மத்தியில் உள்ளூர் முஸ்லிம்கள் தொழிலாளர் சக்தியுடன் போட்டியிட வேண்டியிருந்தது. அவர்களுக்கு மாதந்தோறும் உலர் உணவுகளை இலவசமாக வழங்கி வருவதால், இந்த குறைந்த ஊதியத்தில் அவர்கள் வாழ முடியும். அவர்கள் அகதிகள் முகாம்களில் வசிப்பதாலும், தன்னார்வ தொண்டு நிறுவனங்களிடமிருந்து பிற உதவிகளைப் பெறுவதாலும், அந்த வகையைச் சேர்ந்த உள்ளூர் ஊதியம் பெறுபவர்களை விட அவர்கள் சிறந்து விளங்கினர், ஏனெனில் அவர்களை ஈடுபடுத்துவது குறைந்த செலவாகும். இதன் விளைவாக உள்ளூர் தொழிலாளர்கள் தங்கள் சேவைகளைப் பயன்படுத்துவதற்கும் அவர்களுக்கு அதிக ஊதியம் வழங்குவதற்கும் முதலாளிகளைக் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை.
போக்குவரத்து சேவைகள் கூட தடைபட்டன, மேலும் உள்ளூர்வாசிகள் அடிக்கடி தங்கள் கிராமங்கள் வழியாக செல்லும் அரிதான மற்றும் பாழடைந்த பேருந்துகளில் இருக்கைகளுக்கு போட்டியிட வேண்டியிருந்தது.
இடம்பெயர்ந்தவர்களின் குழந்தைகளால் அப்பகுதியில் உள்ள பள்ளிகளில் மாணவர்களின் எண்ணிக்கை கூடியது. கல்வித் துறை ஒரு தீர்வைக் கொண்டு வந்து அப்பகுதியில் உள்ள பெரும்பாலான பள்ளிகளில் இரண்டு அமர்வுகளை நடத்தத் தொடங்கியது. சில சமயங்களில், தற்போதுள்ள பள்ளிக் கட்டிடங்களுக்கு நீட்டிப்புகள் கட்டப்பட்டன, பெரும்பாலும் அரசு சாரா அமைப்புகளின் உதவியுடன், அதிக மாணவர்கள் தங்குவதற்கு இடவசதி அதிகரிக்கப்பட்டது. இடம்பெயர்ந்தவர்களில் படித்த சிலர் இந்தப் பள்ளிகளில் தன்னார்வ ஆசிரியர்களாக சேர்க்கப்பட்டனர். இந்த ஆசிரியர்களில் சிலருக்கு சில தன்னார்வ தொண்டு நிறுவனங்களால் உதவித்தொகை வழங்கப்பட்டது. இந்த வருகையால் தங்கள் குழந்தைகளின் கல்வி பாதிக்கப்பட்டதாக உள்ளூர் முஸ்லிம்கள் நினைத்தனர்.
உள்ளூர் குழந்தைகளை விட இடம்பெயர்ந்தவர்களின் குழந்தைகள் படிப்பில் சுட்டிகளாக விளங்கினார். இதனால் அவர்கள் தேர்வில் சிறந்து விளங்கினர். சில உள்ளூர் பெற்றோர்கள் தங்கள் பிள்ளைகள் படிப்பில் சிறப்பாகச் செயல்படாததைக் கண்டு மகிழ்ச்சியடையவில்லை, மேலும் உள்ளூர் குழந்தைகளை விட தங்கள் குழந்தைகளை விட இடம்பெயர்ந்த முஸ்லிம்களைக் குற்றம் சாட்டத் தொடங்கினர்.
அப்படி இருக்க, மாறி மாறி வந்த அரசாங்கங்கள் புத்தளம் மக்களின் இருக்கும் வசதிகளை சீர்குலைக்காமல் இடம்பெயர்ந்தவர்களின் வருகைக்கு ஏற்றவாறு புத்தளம் மாவட்டத்தில் உள்கட்டமைப்பை மேம்படுத்தவில்லை என்பதே உண்மை.
இடம்பெயர்ந்தவர்களின் கவலைகளில் அரசாங்கம் அதிக அக்கறை காட்டாததற்கு அவர்களுக்கு அரசியல் அதிகாரம் இல்லை என்பதும் ஒரு காரணம். இடம்பெயர்ந்தவர்கள் இடம்பெயர்ந்தவர்களாக வாழ்ந்த மாவட்டங்களில் வாக்களிக்கும் உரிமை இல்லை. பல போராட்டங்களுக்குப் பிறகு, தாங்கள் இடம்பெயர்ந்த மாவட்டங்களில் வாக்காளர்களாகப் பதிவு செய்யப்பட்டவர்கள் தாங்கள் வசிக்கும் மாவட்டங்களில் இருந்து நாடாளுமன்றத் தேர்தலில் வாக்களிக்கலாம் என்றும், ஆனால் வடக்கில் உள்ள தங்கள் தொகுதிகளில் போட்டியிடும் வேட்பாளர்கள் தாங்கள் வசிக்கும் பகுதிகளில் வாக்களிக்கலாம் என்றும் கூறப்பட்டது. வாக்களிக்கத் தகுதிபெறும் வயதை எட்டிய ஏராளமான இளைஞர்கள் மற்றும் சிறுமிகள் தங்களை வாக்காளர்களாகப் பதிவு செய்து கொள்ள முடியவில்லை. ஆயினும்கூட, பகுதிசார் பிரதிநிதித்துவத் திட்டத்தின் அனுகூலங்களைப் பயன்படுத்தி, அவர்களால் பிரதிநிதித்துவப்படுத்த ஒரு உறுப்பினரைத் தேர்ந்தெடுக்க முடிந்தது. வடக்கில் இருந்து அவர்களைக் கவர்ந்து தங்கள் கட்சிகளின் வேட்பாளர்களாக சேர்த்தனர். விளைவுகள் பேரழிவை ஏற்படுத்தியது. அவர்களை பாராளுமன்றத்தில் பிரதிநிதித்துவப்படுத்த யாரும் இல்லாமல் தவித்தனர்.
பின்னர் இடம்பெயர்ந்த முஸ்லிம்கள் சார்பாக பாராளுமன்றத்தில் பேசுவதற்கு ஆரம்பத்தில் மர்ஹூம் எம்.எச்.எம்.அஷ்ரோப் மற்றும் பின்னர் திரு.ரவூப் ஹக்கீம் தலைமையிலான SLMC க்கு விடப்பட்டது. ஆனால் தேர்தலின் போது முஸ்லிம் வாக்குகளை SLMC க்கு ஈர்ப்பதே முக்கிய நோக்கமாக இருந்தது. எவ்வாறாயினும், SLMC அவர்களுக்காக கணிசமான எதையும் சாதிக்க முடியவில்லை, வெளியேற்றத்தால் வடக்கு முஸ்லிம்களுக்கு ஏற்பட்ட இழப்புகளுக்கு இழப்பீடு வழங்கவோ அல்லது இடம்பெயர்ந்த அனைத்து முஸ்லிம்களும் மறுசீரமைக்கப்படுவார்கள் என்ற உறுதிமொழியையோ கூட அரசாங்கத்திடம் இருந்து உறுதியளிக்கவில்லை. அத்தகைய நடவடிக்கையுடன் செல்ல வேண்டிய அனைத்து நன்மைகளுடன் கூடிய விரைவில் தங்கள் சொந்த பகுதிகளில் குடியேறினர்.
இந்தச் சூழ்நிலையில் இடம்பெயர்ந்த முஸ்லீம்கள் இப்போது அவர்களின் நலனில் உண்மையாக அக்கறை காட்டாத நிலையில் அனாதைகளாகிவிட்டனர் என்றே கூறலாம். அதனால் அவர்கள் ஏமாற்றமடைந்தனர் மற்றும் அவர்களின் தேவைகளைப் பெற யாரை நம்புவது என்று தெரியவில்லை. கடந்த அரசாங்கத்தின் கீழ் புனர்வாழ்வு அமைச்சர் தானே வவுனியாவைச் சேர்ந்த முஸ்லிம்; ஆனாலும் இந்த துரதிர்ஷ்டவசமான மக்களின் மறுவாழ்வுக்கு அர்த்தமுள்ள எதையும் அவரால் செய்ய முடியவில்லை. அவர்களில் கல்வியறிவு பெற்ற சிலர் அரச மற்றும் தனியார் துறைகளில் வேலைவாய்ப்பைப் பெற முடிந்தது. ஏனையோர் நலன்புரி நிலையங்களில் தொடர்ந்தும் வாடுகின்றனர்.
இவ்வளவு துன்பத்திற்கும் காரணம் விடுதலைப்புலிகள் முஸ்லிம்கள் மீது கொண்ட வெறுப்பே ஆகும்.
The Displaced Northern Muslims of Sri Lanka (2) | Sri Lanka Guardian
முஸ்லிம்கள் வெளியேற்றம்: மறக்கப்பட்ட துயரம்! | exile of muslims - hindutamil.in
